Pacifiction
‘Kijk eens hoe mooi ons eiland is!’. Gekleed in zijn witte pak en met zijn bril met blauwe glazen begeeft de goudblonde charmante Commissaris De Roller van het eiland Tahiti zich onder alle lagen van de bevolking. Hij zwaait, hij knuffelt, hij nodigt zichzelf uit, als een soort Max Havelaar komt hij, naar eigen zeggen, op voor de mensen. Hij steekt lange monologen af en lijkt tegen iedereen te zeggen wat zij willen horen. De Roller wordt wervelend gespeeld door acteur Benoît Magimel, bekend van Haneke’s La Pianiste. Vorige week gingen maar liefst drie films in Cannes in première waarin hij een rol heeft.
Via zijn handel en wandel krijgen wij veel van het paradijselijke eiland te zien. Gefilmd op de deinende zee, wanneer De Roller aanwezig is bij het surfen, en de spectaculair hoge golven bijna voelbaar zijn. Of vanuit een vliegtuigje, met uitzicht op de helder blauwe lagunes, of door de verrekijker waarmee hij turend zoekt naar onderzeeboten. Vermeende kernproeven en opstand van lokale bevolking zorgen namelijk voor ‘trouble in paradise’. Regisseur Albert Serra heeft werkelijk schitterende beelden gemaakt van het tropische eiland. De camera registreert rustig, als een bootje waarvan de motor wordt afgezet, en het nog kalm uitdrijft. Opvallend zijn de opnames bij avond, in de oranjerode gloed, met silhouetten van palmbomen, die door de ruisende golven en zachte loungemuziek (Marc Verdaguer) iets spookachtigs krijgen. Er wordt gefilmd tussen begroeiing, door hekken, met soms een telelens, om iets of iemand in de verte te kunnen bekijken. Voortdurend zijn figuren naar elkaar aan het kijken, of loeren. Zoals tropische vogels doodstil kunnen zitten, en opeens hun kop draaien, zo wenden allerlei mensen het gezicht af.
’s Nachts komen bewoners van het eiland een beetje los van de werkelijkheid. In nachtclub Paradise Night lijken de mensen door fluoriserend licht nucleair stralende sprookjesfiguren. De Roller, oplichtend in zijn witte pak, en in zijn witte Mercedes, praat, zoekt en kijkt. Wat is zijn agenda? En wat weet hij van de dreigende kernproeven? Volgens hem is politiek als een nachtclub: ‘een feestje met de duivel.’ Ik zag Pacifiction twee keer en deinde mee op de golven van dit duistere paranoïde sprookje van de Stille Zuidzee.
Op Spotify is een Pacifiction playlist te vinden, met onder meer Hawaii muziek van The Outriggers.
