Liefhebbers van ruige westerns kunnen hun hart ophalen bij Los Colonos, de veelbelovende debuutfilm van regisseur Felipe Gálvez Haberle. Het is ook nog eens de Chileense Oscarinzending.
Dit is nou zo’n film waarvoor je naar de Cinema gaat. Om betovert te worden door de spectaculaire natuurbeelden, het ruisen van de wind en het spannende geluid van de onheilspellende metalige soundtrack (van Harry Allouche): ritmisch roffelende percussie, in galop.
Het gaat er meedogenloos aan toe in Tierra del Fuego, in het zuiden van Chili en Argentinië, in 1901. Zo wordt een man die bij het werken aan een hek voor de schapen zijn arm verwond zonder pardon doodgeschoten want: ‘een man zonder arm, is een man minder’.
Het ruige gebied van de Andes bergen en graslanden wordt ook wel Vuurland genoemd. Drie mannen, een Engelse oud-luitenant, een Texaanse huurling en een halfbloed Indiaan, hun gids, doorkruisen het landschap op zoek naar een geschikte route voor een grote schapenkudde, richting de Atlantische Oceaan. Ze werken in opdracht van een zekere Menéndez, een rijke Chileense landeigenaar. Ze buitelen voortdurend over elkaar heen met hun agressie die ze nauwelijks kunnen beteugelen. Van beledigingen tot schietwedstrijdjes, armpje drukken en boxen. Maar ook het koelbloedig tegemoet treden van lokale stammen die ze overrompelen en uit de weg ruimen. En het steggelen over grenzen met Argentijnse soldaten die ze ontmoeten.
Visueel is de film verbluffend, met de fantastische weidse natuurbeelden waarin de personages heel klein zijn. Die shots worden afgewisseld met close-ups van de schapen en de paarden, waarbij je de warmte van de dieren bijna kunt voelen en ze bijna kunt ruiken. De gezichten van de mannen lichten vaak op in een rode gloed van hun kampvuur.
De personages worden met bloedrode beeldvullende letters geïntroduceerd en getypeerd: El Mestizo (The Half-Blood) en El Rey del Oro Blanco (The King of the White Gold). Later, in het tweede deel van de film, een jaar of zeven verder, is Menéndez’ naam veranderd in El Chancho Colorado (The Red Pig). Segundo, de halfbloed is inmiddels met zijn vrouw gesetteld en wordt geïnterviewd en bevraagd naar de gebeurtenissen van zeven jaar geleden, en hij vertelt over hoe de zee rood kleurde… Ten slotte moet hij met zijn vrouw poseren voor een foto, (wéér legt de blanke man de Indiaan zijn wil op) en dat beeld loopt over in een magische aftiteling, van foto’s van het landschap, rijdende treinen, de geschiedenis van een vergeten episode, van het stichten van een nieuw land, een utopisch begin.
Hush a Bye zingt Victor Jara (Canciones Folklóricas de América)
De film heeft als motto Thomas More’s Utopia uit 1516:
Your sheep now become
So great devourers and so wild
That they eat up, and shallow down
The very men themselves
