Donderdag 21 april 2022 had ik het geluk aanwezig te mogen zijn bij de uitreiking van de Four Freedom Awards in de Nieuwe Kerk in Middelburg. Bij de huldiging van alle laureaten schoten de tranen mij in de ogen, zo ontroerend waren hun inspirerende verhalen. In de inleidende presentatiefilmpjes kwam steeds dit zinnetje voor: ‘the moment i had to act’. Het kantelmoment waarop zij besloten te moeten handelen voor vrijheid van henzelf en voor anderen. Dit vulden zij elk op hun eigen manier in. Met veel energie en vaak met gevaar voor hun eigen leven.
In het bijzonder geniet ik na van Mai Khoi, de Vietnamese zangeres en activist. Zij was ’s avonds te gast in de Cinema! Een grote eer voor ons en heel plezierig om haar informeel te kunnen spreken. Dankzij het Movies that Matter festival, waar wij al jaren een satelliettheater van zijn, konden we de documentaire ‘Mai Khoi and the dissidents’ opnieuw vertonen. Na afloop kwam Mai Khoi naar voren voor een boeiende Q&A en zong tot slot een lied voor ons. Dit zijn ontmoetingen om nooit te vergeten.
Het terugzien van de film raakte haar, mede door de persoonlijke beelden van haar ouders. Ze vertelde dat ze deze film in het geheim een paar keer ‘underground’ in Vietnam had vertoond. Ze woont inmiddels in Amerika, maar ironisch genoeg zijn haar optredens daar notabene geboycot door pro-Trump Vietnamezen!
In de film is te zien hoe zij in 2016 met succes de aandacht van Barack Obama wist te trekken (met deze boodschap op You Tube), en bij hem werd uitgenodigd, tijdens zijn bezoek aan Vietnam. Haar hoop op zijn steun om de politieke situatie in Vietnam positief te beïnvloeden ging in rook op, toen hij vertelde dat dat toch vooral een zaak van het Vietnamese volk zélf was. Het betrekkende gezicht van Mai Khoi die toen naast hem zat sprak boekdelen. Ik vroeg haar of dát het moment was dat ze besloot activist te worden? Dit beaamde zij! Toen Trump in 2019 Vietnam bezocht, trok zij wereldwijd de aandacht met een spandoek dat ze uitrolde, precies toen Trumps limousine langsreed: ‘Peaciss on you Trump’ Even later stond de politie bij haar op de stoep, na dit protest moest zij het land verlaten. Nu is ze dissident, en heeft met veel moed bedreigingen en ontberingen doorstaan.
Zelden heb ik een iemand zo hartverscheurend ‘I want to be free’ horen zingen, als Mai Khoi. Ze begon als artiest, met vrolijke liedjes, en werd heel populair. Ze werd wel vergeleken met Lady Gaga. Ze scoorde een enorme hit met een liedje over Vietnam, dat uitgroeide tot een soort nieuw volkslied en ook door de regering werd omarmd. Maar ze wilde iets anders, en besloot te zingen wat ze echt wilde. En dat bleek problematisch in een land als Vietnam, met slechts één leer, die van het regime. Geïnspireerd door een bevriende zanger die zong wat hij wilde, en daarvoor ook tien jaar vastzat, besloot ze haar album ‘Dissent’ op te nemen. Bandleden vertellen dat ze van hun ouders niet met haar mogen spelen, uit angst voor de gevolgen. Overigens vertelde zij het Cinemapubliek dat haar ouders en broer (‘hij heeft niets met mensenrechten’) het goed maken, in Hanoi. De regering laat hen met rust. Het was een zinderende avond en het publiek gaf Mai Khoi een staande ovatie.
Mai Khoi ontving in Middelburg de Four Freedom of Speech Award 2022. Zij zet zich in voor de vrijheid van meningsuiting en brengt de verbetering van de mensenrechtensituatie in Vietnam voor het voetlicht.
Uit een recent interview met Radio Free Asia:
‘RFA: Are you afraid that your safety will be threatened if you return to Vietnam?
Mai Khoi: I haven’t gone back to Vietnam not because I worry about my safety. At present I cannot return to Vietnam and make contributions. I will return when necessary.
I think no one can be completely safe in Vietnam as human rights are not protected. If you say something a little bit contradictory to the authority’s opinions, you could be on the verge of being fined, arrested and punished.
RFA: What do you wish Vietnam will be in the future?
Mai Khoi: I wish Vietnam would have democracy, a multiparty regime and universal human rights would be protected, and all political prisoners would be released. I wish Vietnam will not have political prisoners.’
